Кошлар – безнең иң яхшы дусларыбыз
Кошлар – табигатьтә иң матур һәм әһәмиятле хуҗаларның берсе. Алар безнең дусларыбыз, һәм каждое яз сезгә боку киләләр. Кошларның безгә тәкъдим иткән матурлыклары һәм аларның сайравы һәрвакыт күңелләребезне җылыталар. Кышын җылы якларга китеп, көзен кире әйләнеп кайтканда, алар безне үз җыры белән каршылыйлар. Яз җитү белән, сыерчыкларның, кара каргаларның сөенечле кайтулары безне табигатьнең яңаруын искәртә. Безнең дусларыбыз, кошлар, дөньяның күп төрле урыннарында яшиләр, ләкин безнең өчен алар үз туган ягын сагынып кайталар.
Кошларның файдасы гаять зур, алар табигатьне сакларга ярдәм итәләр. Алар үсемлекләрнең орлыкларын тараталар, чәчәкләрне серкәләндерәләр, шулай ук зарарлы бөҗәкләрне чүпләп, безнең бакчаларны һәм кырларны чистарталар. Кошлар табигатьнең матурлыгын арттыралар, һәм алар безгә никадәр үткәрелһә дә, йәни дә яз батыклары, аларның уяту җыры - безнең көннәребезнең матурлыгын арттыра. Кошларның матурлыгына, аларның сайравына, һәм аларның табигатькә йогынты ясавына сокланып, без аларны чын дусларыбыз итеп санау мәҗбүр.
Ихтимал без башкарган игелектән һәм кошлар өчен ясаган оялардан без күңелле, тыныч кышлар, матур язлар кичерәчәкбез. Кошлар һәм балалар бергәләп рәхәтләнсен, чөнки анда мәхәббәт, дуслык бар. Без, аларга ярдәм итү белән, безнең табигатьнең дуслары булып, аларга бурычлы булабыз. Кошларның яшәү урыннарын саклап, аларны рәнҗетмик, чөнки алар безнең дусларыбыз, табигать сакчылары булып торалар. Без кошларга карап, кабаттан табигатьнең тылсымын ачырбыз.
