Тәрбияче һәм гаилә: бергәлек, белем һәм тотрыклылык
Тәрбияче буларак минем бурычым – бары тик балалар гына түгел, әти-әниләр белән дә эшләү. Гаиләдә тәрбия күргән балаларның киләчәктә бәхетле һәм җаваплы шәхесләр булып үҫүе өчен, һәр тәрбияче үзенең ролен һәм бурычын аңларга тиеш. XVII гасырда ук педагогика фәнендә гаилә тәрбиясенең зур әһәмияте билгеле иде. Бүгенге көндә дә тәрбиячеләр, гаиләләр һәм балалар арасында тыгыз элемтәләр булдыру әлбәттә кирәк.
Безнең җәмгыятьтә тәрбиячеләрнең вазифалары киңәйгән. Алар фәкать балалар белән генә түгел, әти-әниләр белән дә актив эшләргә мәҗбүр. Чөнки бала тәрбияләүнең иртә баскычлары гаиләдә башлана. Тәрбияче һәр вакытта әти-әниләрнең ярдәмчесе булырга, аларга киңәшләр бирергә, сорауларга җаваплар табарга ярдәм итәргә тиеш.
Тәрбиячеләр әти-әниләр белән уртаклыкта эшләп, бергә балаларның сәламәтлекләре, хис-кичерешләре һәм төрле яклы үсешләре турында фикер алышырга тиеш. Гаилә тәрбиясе гына түгел, ә балаларның психологик һәм эмоциональ халәтенә тәэсир итүче факторларны да истә тотарга кирәк. Әти-әниләрнең актив катнашуы, бала һәм тәрбияче арасында ышанычлы мөнәсәбәтләр булдыру – бу бик мөһим.
Бакча тормышында актив катнашучы әти-әниләр, бала тәрбиясенең җаваплылыгын үзләренә алып, үзләренең балаларын аерым шәхес итеп кабул итәләр. Гаилә һәм тәрбияче арасында хезмәттәшлек, балаларның ныгытып үсешенә ярдәм итә. Тәрбияне кирәкле юнәлештә алып бару – бу беренче чиратта җиһазландырыла торган механизм. Һәр тәрбияче, гаилә белән тыгыз элемтәдә, балаларның уңышларына, хыялларына һәм мөмкинлекләренә зур игътибар бирергә тиеш.
Менә шушы хисаплардан чыгып, тәрбиячеләрнең бурычы – әти-әниләрне бала тәрбиясендә лаеклы катнашучылар итеп күрсәтергә тиеш. Без балаларның үсешендә булучы әти-әниләрнекен дә көтеп, аларга ярдәм итәргә, белемнәрен үстерергә тиешбез. Тәрбияче һәм әти-әни арасындагы тулы бергәлек – балалар өчен уңайлы психологик мохит тудыра, киләчәктә бәхетле тормышка ачкыч булып хезмәт итә.
