Мен тәрбиешімін: ұстаздық және оның жауапкершілігі
Эссе – «Мен тәрбиешімін» атты шығармамда мен ұстаздық мамандығының қасиеттілігі мен маңыздылығына назар аударамын. Ұстаз болу – жеңіл айтылатын сөз болғанымен, шын мәнінде, бұл мәселе жастардың болашағына қатысты ең жауапты және ауқымды міндеттердің бірі. Жастардың тәрбиешісі ретінде, менің міндетім – олардың әлеуятивтік және шығармашылық қабілеттерін дамыту, саналы, жауапты азаматтарды тәрбиелеу.
Мен үшін ұстаздық – арман мен жауапкершіліктің тоғысқан жері. Орал педагогикалық колледжінде білім алғаннан кейін, мен өз жаныма жақын мамандықты таңдағаныма қуаныштымын. Тәрбиеші болу – бұл тек білікті маман ғана емес, сонымен қатар, шәкірттерге бағыт-бағдар беретін, олардың болашақтағы өмір жолына әсер ететін ұлы тұлға болу дегенді білдіреді. Өз білгенімді, тәжірибемді жастармен бөлісу – мен үшін үлкен бақыт.
Әрбір тәрбиеші үшін басты мақсат – өз шәкірттерінің шығармашылық әрекеттерін ынталандырып, олардың өздерін танып, дамуына септігін тигізу. Ахмет Байтұрсынұлының «Балам дейтін ел болмаса, елім дейтін бала қайдан болсын» деген сөздері тәрбиешілердің қоғамдағы рөлін айқындайды. Жатақхана тәрбиешісі болу – бұл ұрпақ тәрбиелеу процессінде белсенді қатысу, жастардың қамын жеу.
Тәрбиешінің жұмысы тек білім беру ғана емес, сонымен қатар, әрбір балаға жүрек жылуын, мейірімділікті, сенімділікті сыйлау. Балалар мен жастардың әлеуетін ашып көрсетуде, менің жұмысым – оларды шығармашылықпен айналысуға, самостоятельность пен дербестікке тәрбиелеу. Әрбір бала – ерекше даралық, мұны сезіну және олардың бойынан жақсылықты танып, соларға қолдау көрсету – менің педагогикалық ұстанымымның негізі.
